Leczenie dentofobii
Sedacja wziewna podtlenkiem azotu określana jest jako stan fizycznego odprężenia, przyjemnego oszołomienia, oderwania od rzeczywistości przy jednoczesnym zachowaniu u pacjenta podstawowych odruchów i świadomości. Podczas sedacji bardzo duże znaczenie szczególnie u dzieci mają sugestie hipnotyczne. Opowiadając małemu pacjentowi, że podczas zabiegu znajduje się w bajkowym królestwie, kosmosie lub innym wymarzonym przez niego miejscu wykorzystujemy w pełni działanie podtlenku azotu. Opierając się na samym farmakologicznym działaniu podtlenku bez sugestii hipnotycznych jego skuteczność może być niewielka. Skuteczność sedacji wziewnej wynosi około 80% i zależna jest od kilku czynników, takich jak doświadczenie lekarza, podatność pacjenta na tę metodę uspokojenia, wiek i konstytucja psychofizyczna pacjenta. Kwalifikacja pacjentów do sedacji wziewnej opiera się na wskazaniach i przeciwwskazaniach do jej stosowania. Metoda ta posiada wiele wskazań do których należy silny lęk przed leczeniem stomatologicznym, silny lęk przed iniekcjami, nadmierny odruch wymiotny, nadpobudliwość nerwowa, konieczność wykonywania długich i nieprzyjemnych zabiegów. Poza tym sedacja wziewna powinna być metodą z wyboru u pacjentów z astmą, padaczką, chorobami serca, nadciśnieniem krwi czy hemofilią.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Dentofobia
Leczenie próchnicy
Zniszczona struktura zęba nie regeneruje się, jednak leczenie może powstrzymać postępującą próchnicę. Celem leczenia jest zachowanie zęba i zapobieżenie powikłaniom.
Wypełnianie zębów polega na usunięciu uszkodzonych tkanek zęba i umieszczenie w ich miejsce materiału przeznaczonego do odbudowy zębów. Najczęściej stosowane materiały to amalgamat srebra, szkło-jonomery i różne kompozyty.
W przypadkach bardzo zaawansowanego procesu próchnicowego dochodzi do zakażenia tkanek miękkich znajdujących się w zębie. Wówczas zachodzi konieczność leczenia kanałowego w związku z rozwijającym się zapaleniem miazgi zęba. Całkowite zaniedbanie leczenia próchnicy może doprowadzić do rozwinięcia się zgorzeli (stanu gnilnego rozkładu miazgi zęba) bądź całkowitej destrukcji tkanek korony zęba, co skutkuje koniecznością jego usunięcia bądź leczenia protetycznego.
Dostępna jest już nowoczesna metoda leczenia próchnicy ozonem, polegająca na bezpośrednim kontakcie zaatakowanego zęba z ozonem. Dzięki temu tkanka zęba remineralizuje się, jednak tylko w przypadku niewielkich ubytków.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Pr%C3%B3chnica_z%C4%99b%C3%B3w
Jakie są powikłania po leczeniu kanałowym
Leczenie kanałowe jest zawsze leczeniem warunkowym i nigdy nie ma 100% pewności, że się powiedzie. Ze względu jednak na fakt, iż jest to często jedyna metoda uchronienia zęba przed usunięciem, warto podjąć ryzyko.
Powikłania mogą wystąpić zarówno podczas leczenia, jak i jakiś czas po jego przeprowadzeniu. Do tych występujących w trakcie leczenia zaliczamy:
brak możliwości opracowania kanału w całości ze względu na zmniejszenie jego światła wskutek zwapnienia
perforację (przedziurawienia) ściany kanału
złamanie narzędzia w kanale podczas jego opracowywania lub wypełniania
ukruszenie korony zęba
wystąpienie dolegliwości bólowych, obrzęku, a nawet ropnia
przepchnięcie materiału wypełniającego kanał poza wierzchołek korzenia, co może powodować przejściowe dolegliwości bólowe
przepchnięcie płynu do płukania kanałów poza wierzchołek zęba, co może wymagać leczenia za pomocą antybiotyku.
Powikłaniami mogącymi pojawić się nawet jakiś czas po wypełnieniu kanałów są:
dolegliwości bólowe spowodowane na przykład materiałem przepchniętym do wnętrza zatoki szczękowej
brak zagojenia się zmian okołowierzchołkowych.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Leczenie_kana%C5%82owe#Powik.C5.82ania